ŻEBRACTWO
Żebractwo jest problemem bardzo złożonym, powiązanym z szerokim kontekstem ekonomiczno-społecznym, obecnym zarówno wśród dorosłych, jak i wśród dzieci i młodzieży. W powszechnym odbiorze żebractwo stanowi szczególnie dotkliwy wyraz egzystencjalnej i społecznej degradacji jednostki jednak dziś często to świadomy wybór, sposób na łatwy zarobek, a nawet styl życia. Może wynikać również ze zmuszania do określonego zachowania przez osoby trzecie. Szczególne niezadowolenie społeczne budzi żebranie o charakterze natarczywym. Niedopuszczalnym i alarmującym jest fakt wykorzystywania do procederu żebrania małoletnich, osób bezradnych życiowo, przy jednoczesnym czerpaniu z tego korzyści.
Dlatego – nie powinniśmy dawać pieniędzy żebrzącym.
Chcąc pomóc takim osobom powinniśmy reagować w odpowiedni sposób.
Kiedy jesteśmy świadkami, że ktoś każe dziecku lub innej osobie żebrać lub sam zajmuje się tym procederem zadzwońmy na numer telefonu 112 lub 997 lub poprośmy patrol Policji lub Straży Miejskiej o podjęcie czynności wobec takiej osoby. Z całą pewnością nie powinniśmy takiej osobie dawać pieniędzy.
Przekazując osobie żebrzącej pieniądze wielokrotnie nie pomagamy jej a jedynie uspokajamy własne sumienie.
Teraźniejszość nakazuje nam spojrzeć na proceder żebrania przez pryzmat nowej perspektyw a mianowicie potencjalnego przestępstwa handlu ludźmi oraz ewentualnego czerpania korzyści finansowych z tego procederu. Nader często przestępstwa popełniane w związku z żebractwem są udziałem zorganizowanych grup przestępczych, które werbują osoby do tego procederu.
W ustawodawstwie polskim kwestie odpowiedzialności karnej za żebranie oraz nakłanianie do żebrania regulują przepisy Ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz. U. z 2015 r., poz. 1094, 1485, 1634, 1707. ze zm.), a dokładnie jego art. 58 z rozdziału VIII Wykroczenia przeciwko porządkowi i spokojowi publicznemu i art. 104 z rozdziału XII Wykroczenia przeciwko osobie.
Art. 58 § 1. Kto, mając środki egzystencji lub będąc zdolny do pracy, żebrze w miejscu publicznym, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1.500 złotych albo karze nagany.
§ 2. Kto żebrze w miejscu publicznym w sposób natarczywy lub oszukańczy, podlega karze aresztu albo ograniczenia wolności.
Art. 104. Kto skłania do żebrania małoletniego lub osobę bezradną albo pozostając w stosunku zależności od niego lub oddaną pod jego opiekę, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
Omawiając problematykę żebractwa należy również zwrócić uwagę na ściśle powiązane z tym procederem przestępstwa a mianowicie handel ludźmi. W prawodawstwie polskim handel ludźmi jest przestępstwem określonym w art. 189 a kk:
§ 5. Kto dopuszcza się handlu ludźmi, podlega karze pozbawienia wolności na czas nie krótszy od lat 3.
§ 2. Kto czyni przygotowania do popełnienia przestępstwa określonego w § 1, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Przy czym art. 115 § 22 KK definiuje handel ludźmi jako: werbowanie, transport, dostarczanie, przekazywanie, przechowywanie lub przyjmowanie osoby z zastosowaniem:
-
przemocy lub groźby bezprawnej,
-
uprowadzenia,
-
podstępu,
-
wprowadzenia w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania,
-
nadużycia stosunku zależności, wykorzystania krytycznego położenia lub stanu bezradności,
-
udzielenia albo przyjęcia korzyści majątkowej lub osobistej albo jej obietnicy osobie sprawującej opiekę lub nadzór nad inną osobą
- w celu jej wykorzystania, nawet za jej zgodą, w szczególności w prostytucji, pornografii lub innych formach seksualnego wykorzystania, w pracy lub usługach o charakterze przymusowym, w żebractwie, w niewolnictwie lub innych formach wykorzystania poniżających godność człowieka albo w celu pozyskania komórek, tkanek lub narządów wbrew przepisom ustawy. Jeżeli zachowanie sprawcy dotyczy małoletniego, stanowi ono handel ludźmi, nawet gdy nie zostały użyte metody lub środki wymienione w pkt 1-6.
W przypadku osób bezdomnych, samotnych, niezaradnych życiowo jak również samotnych matek z dziećmi, matek z małoletnimi dziećmi jak również kobiet w ciąży wymagających wsparcia i pomocy na terenie naszego powiatu działają niżej wymienione instytucje, które służą oferują fachową pomoc:
Ośrodek Pomocy Społecznej
w Policach
ul. Siedlecka 2a, 72-010 Police
tel. 91 42 43 840
Ośrodek Pomocy Społecznej
w Nowym Warpnie
ul. Kościuszki 3, 72-022 Nowe Warpno
tel. 91 312 97 06
Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej
w Dobrej
ul. Graniczna 24a, 72-003 Dobra
tel. 91 424 19 79
Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej
w Kołbaskowie
Kołbaskowo 105, 72-001 Kołbaskowo
tel. 91 311 95 92
Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie
w Policach
ul. Tanowska 8, 72-010 Police
tel. 91 317 02 28
Dom dla Samotnych Matek z Dziećmi
w Policach
ul. Kosynierów Gdyńskich 25
tel. 91 317 65 91
Dom dla Matek z Małoletnimi Dziećmi i Kobiet w Ciąży
Karwowo 12, 72-005 Przecław
tel. 91 311 77 70
opracował: podkom.Adam Śnigurowicz/kpp
-
1
